-
1 wyrę|ka
f przest. 1. sgt (wyręczenie) help- prosiła ją o wyrękę przy dzieciach she asked her for help with the children2. (osoba do pomocy) substitute, stand-in- wnuczka to cała jej wyręka her granddaughter does everything for herThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrę|ka
См. также в других словарях:
wyręka — ż III, CMs. wyrękaręce 1. blm «wyręczenie, zastępowanie kogoś w jakiejś pracy; pomaganie komuś» Prosić kogoś o wyrękę. Nie mieć wyręki z syna. 2. lm D. wyrękaręk «ten, kto kogoś wyręcza, zastępuje w pracy» Wnuczka to cała jej wyręka … Słownik języka polskiego
